Iza Zakrzewska: -Martin jest synem mojej siostry, ale to ja wychowywałam go od 4 roku życia. To mój jedyny syn, bo inaczej o nim nigdy nie myślałam. Dla mnie on był wszystkim i żyłam tylko dla niego. Tej zbrodni nie mogę zrozumieć ani zaakceptować. Bo uważam, że ten mężczyzna, który na nich napadł, dokonał zbrodni. Koledzy Martina i przede wszystkim Żaneta, jego narzeczona, opowiedzieli mi co się tam stało i nasze dzieci niczym tego mężczyzny nie sprowokowały do takiego ataku.
-Może pani opowiedzieć co się tam stało?
-Oni tam często chodzili. Bardzo dobrze znali to miejsce. Polanka, ławka. Miejsce na ognisko. Ale mój Martin nawet ognia tam nie palił. On jeszcze często, gdy szedł na spacer to śmieci z lasu wynosił. Zbierał je do plecaka. On kochał przyrodę, las, marzył, że może kiedyś zostanie leśniczym.
-Prokuratura potwierdzała, że mężczyzna, który ich zaczepił, mówił właśnie coś o śmieciach.
-Z tego co mi opowiadała Żanetka i reszta grupy, to ten mężczyzna podszedł spokojnie, i spytał czy mógłby się dosiąść. Nie był na początku agresywny. Zagadywał ich, w pewnej chwili zwrócił uwagę, na śmieci obok. Tam faktycznie leży dość duża ilość odpadów, pokażę panu zdjęcie. Grupa mojego syna powiedziała, że oni swoje odpadki zabierają, że to nie oni te śmieci tu zostawili. Wtedy ten mężczyzna zaczął być bardziej natarczywy, dziewczynom kazał zbierać te śmieci. One nawet zaczęły to robić, może dla świętego spokoju. Wtedy ten mężczyzna zaczął się z nich wyśmiewać, że dają sobą manipulować. Zaczął je obrażać, wyzywać od głupich, naiwnych. Wtedy chłopcy stanęli w ich obronie, kazali mu sobie pójść, może nawet któryś krzyknął ostrzej. Nie chcę powtarzać. Wtedy ten mężczyzna powiedział, że „idzie po broń”. Wziął jakiś drąg i jednego z chłopców uderzył w plecy. Mojego syna też jakoś szarpnął, rozdarł mu koszulkę. Wtedy Martin, jak to opowiadała mi Żaneta, podszedł do niego, coś mówił o rozdartej koszulce, która była prezentem od dziewczyny. I wtedy ten mężczyzna, widziała to Żaneta, sięgnął po nóż i bez żadnego ostrzeżenia, nic nie mówił, tylko dźgnął Martina w udo. Po czym po prostu odszedł. Później pogotowie go jeszcze mijało na drodze, tak udało się ustalić gdzie idzie i zatrzymać.
-Koledzy próbowali Martina reanimować
-Martin chyba w szoku, próbował jeszcze wsiąść na rower, ale za chwilę się przewrócił. Chłopcy próbowali czymś ranę zatamować, ale było to bardzo trudne. Później go też, gdy już stracił przytomność, reanimowali. Żanetka mi opowiadała, że trzymała go za ręce, mówiła: „Marcin, nie odchodź. Kocham cię”.
Oni byli ze sobą 13 miesięcy. Równo w dzień pogrzebu 15 lipca minęło 13 miesięcy jak się poznali. Martin mi mówił nieraz, że: Mamo, to dziewczyna mojego życia. We wszystkim się rozumieli, zgadali. Już mieszkali razem, trochę u mnie. Snuli plany, Martin już 3 razy starał się o mieszkanie komunalne. Jako chłopiec wychowywany nie przez biologiczną matkę miał na to szanse. Nie mam męża, nie mam teraz nikogo. Żyłam dla niego. Teraz dopilnuję, żeby sprawca poniósł jak najsurowszą karę. Wynajęłam adwokata (adwokat Paweł Matyja), w śledztwie i później w procesie będę oskarżycielką posiłkową. Ten mężczyzna zupełnie bez powodu, nieprowokowany, zabił mi syna. Dla mnie to zbrodnia, i mam nadzieję, że za zbrodnię będzie sądzony. Nie wiem nawet jak się ten człowiek nazywa, ale chciałabym, żeby dostał dożywocie.
Prokuratura ujawniła jego inicjały, podejrzewany o zabójstwo Martina to Grzegorz P. lat 47, jak się też dowiedzieliśmy miłośnik surwiwalu. Pewnie dlatego miał przy sobie nóż.
-Ja na miejscu gdzie się to stało, byłam zaraz następnego dnia rano. Ale mnie policja nie wpuściła, bo jeszcze tego noża szukali. Przyszłam później. Już nawet śladu zbrodni nie było, bo deszcz wszystko zmył. Tylko te śmieci, o które on się przyczepił zwróciły moją uwagę. Może gdyby gmina w tym miejscu sprzątała, to przecież popularne miejsce spacerów, mój syn by żył?
Wizja na miejscu zabójstwa
W środę 21 lipca na Markowiźnie, w miejscu gdzie Martin Drąg został napadnięty i śmiertelnie ugodzony nożem, odbyła się wizja lokalna z udziałem uczestników pikniku, przyjaciół Martina. Uczestniczyła w tym również jego dziewczyna Żaneta.
14 lipca Sąd Rejonowy w Zawierciu przychylił się do wniosku Prokuratury Rejonowej w Zawierciu, która prowadzi śledztwo i zastosował wobec podejrzanego Grzegorza P. areszt na 3 miesiące.
Napisz komentarz
Komentarze