Poczta redakcyjna

Publikujemy sprostowanie spółki Elemental Strategic Metals sp z o.o. do naszego artykułu "Gigant "urban mining" rusza na Marciszowe". Początkowo redaktor naczelny odmówił publikacji sprostowania w jego wersji datowanej na dzień 3 lipca 2024, przekazując spółce decyzję odmowną. Ponieważ firma dostosowała się do naszych uwag, publikujemy żądane sprostowanie w zmienionej wersji, wysłanej przez spółkę. Jednocześnie zapowiadamy komentarz redakcji do sprostowania, w którym po 24 godzinach odniesiemy się do zarzutów w nim zawartych. Publikowane dziś sprostowanie jest jednym z około dwudziestu wysłanych przez firmę z Grodziska Mazowieckiego. Co do wszystkich redaktor naczelny wydał decyzję odmowną.

„Zaczęłam palić papierosy jakoś zaraz po maturze. Pomyślałyśmy sobie z koleżankami, że egzamin dorosłości zaliczony i zrobimy coś, co robią inni dorośli. Jedna z moich koleżanek podprowadziła ojcu z domu jakieś francuskie papierosy. To wtedy miało swoją magię, bo „zagraniczne”... I tak zapaliłyśmy jednego, podając go sobie po kolei. -zaczyna swój list dziś 62 letnia Anna.

Takich listów w erze cyfrowej przychodzi coraz mniej, ale jak już są to cieszą formą, a często i treścią. Jak w tym przypadku, gdy napisał do redakcji pan Kazimierz, zaadresował, zakleił i dał znaczek. A poczta nawet list doniosła! Panie Prezydencie Zawiercia, co pan odpowie? Odpowiedź może być napisana odręcznie...

Szanowna Redakcjo, pół roku temu komunikację publiczną w powiecie przejął Związek Powiatowo -Gminny „Jedźmy Razem!”. Pisałem wtedy (i nie tylko ja) o chaosie komunikacyjnym, jaki nam wtedy zafundował Związek. Niestety, wszystkie krytyczne uwagi ze stycznia br. są nadal aktualne. Podaję przykłady:

Szanowna Redakcjo, pozwalam sobie napisać, bo jestem zbulwersowany (i nie tylko ja!) funkcjonowaniem Związku Powiatowo-Gminnego „Jedźmy Razem!”. Naiwnie wierzyłem, że jego powołanie usprawni komunikację publiczną w powiecie i wreszcie wprowadzi standardy znane np. z KZK GOP. Niestety, złudne nadzieje...

Po zbrodniczej napaści Rosji na wolną i niepodległą Ukrainę każdego dnia śledzimy to, co dzieje się za naszą wschodnią granicą. W wielu miastach zagrożonych rosyjskimi nalotami i atakami rakietowymi ogłaszane są alarmy. Syreny alarmowe rozbrzmiewają w takich miastach jak np. Odessa, Kijów i Lwów. Medialne relacje, jakie obiegają cały świat i nagrania publikowane w internecie przez mieszkańców mrożą krew w żyłach. Alarmujący dźwięk, który większości z nas dotychczas kojarzył się z przeszłością, dla naszych wschodnich sąsiadów stał się przerażającą codziennością.

(gm. Poraj) Przez trzy gminy naszego powiatu przebiega piękna i urokliwa trasa konna. Szlak liczący 120 kilometrów powstał kilka lat temu przy dofinansowaniu ze środków unijnych. Choć cyklicznie przeprowadzane są przeglądy całego szlaku, może się zdarzyć, że w którymś z miejsc infrastruktura wymaga naprawy. O szlak dbają poszczególne gminy, przez teren których prowadzi trasa.

(Zawiercie) W piątkowe przedpołudnie, 21 stycznia, zadzwonił do nas zdenerwowany Czytelnik. Jak mówił, jego żona niedawno wróciła z zawierciańskiego szpitala, gdzie miała wykonany wymaz do przeprowadzenia testu na obecność koronawirusa. Wzburzony mężczyzna opisał nam, że jego żona marzła trzy godziny, czekając przed punktem pobrań, znajdującym się przy Szpitalu Powiatowym. O to, jak zorganizowany jest punkt i w jakich warunkach na wymaz oczekują pacjenci, zapytaliśmy przedstawicieli lecznicy. Twierdzą oni, że niemożliwe jest to, by we wskazanym dniu któryś z pacjentów czekał na wymaz od godziny 8.00 do 11.00.

(Zawiercie) W połowie stycznia uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Zawierciu bawili się na balu karnawałowym. Nieodzownym elementem balu były oczywiście piękne i kolorowe przebrania, w których występowały dzieci. Wspólnej zabawie przy muzyce towarzyszyły różnorodne konkursy, a w klasach czekał poczęstunek.

Gabrysia Szczepara ma 9 lat, mieszka w Zawierciu i choruje na rdzeniowy zanik mięśni typ 1. Urodziła się zdrowa, lecz do 4 miesiąca nagle zachorowała, a lekarze dawali jej maksymalnie 2 lata życia. Jest na stałe podłączona do respiratora, nie potrafi siedzieć samodzielnie, trzymać głowy, oddychać, jest karmiona rurką prosto do żołądka. Pomimo tej choroby jest dzieckiem szczęśliwym i uśmiechniętym, a my, rodzice robimy wszystko, aby miała jak najbardziej normalne dzieciństwo i życie.