(Szczekociny) W poprzednim numerze „Kuriera” pisaliśmy o kontrowersyjnej uchwale rady miejskiej w Szczekocinach na temat sprzedaży tamtejszego pałacu. Na sesji 23 marca uchwała nie została przyjęta przez radę. Czy trafiła do kosza? Nic podobnego. Zwołano nadzwyczajną sesję, podczas której uchwała została jednak przyjęta. Przy okazji „Kurierowi” dostało się za to, że podjął tę sprawę.
Sprawa dotyczy uchwały, która podczas sesji z 23 marca nie została przyjęta przez radnych w głosowaniu imiennym (4 było za, 4 przeciw, 6 radnych wstrzymało się od głosu). Uchwała dotyczyła tzw. leasingu zwrotnego pałacu w Szczekocinach, czyli jego sprzedaży w taki sposób, że sprzedający (urząd miasta w Szczekocinach) zobowiązuje się dzierżawić od nabywcy pałac, a po kilku latach, wykupi go z powrotem. Zdaniem burmistrza jest to sposób na poprawę finansów gminy. Zdaniem części radnych – takie rozwiązanie spowoduje znaczne pogorszenie ich stanu.
Burmistrz oskarża
O 6 godzinnej sesji Rady Miasta i Gminy w Szczekocinach pisaliśmy w poprzednim numerze gazety. Teraz znamy dalsze losy uchwały nieprzyjętej podczas tamtej sesji. Została zwołana sesja nadzwyczajna (30 marca), podczas której ta sama uchwała została ponownie poddana pod głosowanie. Czy jest to zgodne z prawem? Zdaniem biura prasowego wojewody śląskiego (wojewoda sprawuje nadzór nad jednostkami samorządu terytorialnego) wszystko jest w porządku. Ewentualne obiekcje może wzbudzać jedynie moralny aspekt powtórzonego głosowania.
Obiekcje, choć jedynie wobec naszej publikacji, ma natomiast burmistrz Szczekocin, Krzysztof Dobrzyniewicz. Dziennikarza „Kuriera” obecnego na sesji nadzwyczajnej przywitał zarzutami, że poprzedni tekst o fatalnej sytuacji budżetu w Szczekocinach był tendencyjny i zawartych w nim było wiele nieprawdziwych informacji. Zapytany, o jakie konkretnie informacje chodzi, odpowiedział, że zaznaczy je w tekście i przekaże je dziennikarzowi. Nie zrobił tego. Po sesji prosiliśmy więc burmistrza o wyjaśnienie zarzutów.
- Wszystkie wymagane informacje na temat pańskiego tekstu otrzymał pan osobiście od Burmistrza przed Sesją Rady Miasta i Gminy Szczekociny w dniu 30.03.2015 r. – poinformował w mailu sekretarz gminy Szczekociny Artur Gąsior.
Po ponownej próbie otrzymania odpowiedzi w sprawie oskarżenia burmistrza odpowiedział on krótko: „bez komentarza”.
Z burmistrzem lepiej się zgadzać
Wróćmy jednak do sesji nadzwyczajnej. Po jej otwarciu jako pierwszy zabrał głos radny Jerzy Orliński.
- Pan burmistrz zebrał już chyba większość radnych i to jest po to zwołane, żeby to przegłosować. Uwaga moja jest taka, że podejmujemy tę uchwałę zadłużając dalej gminę i to w sposób poważny. Wyliczyłem, że koszty dzierżawy będą przez 36 lat po 49.750 zł, a więc to będzie 1 mln 647 tys. zł. Wykup pałacu to 36 lat po 125 tys. Razem koszt tej operacji to 6 mln 147 tys. Skorzystamy na tym 4,5 mln zł. Do tego dochodzi koszt utrzymania przez 36 miesięcy pałacu, a to jest 100 tys. zł rocznie. Razem 6 mln 447 tys. Czyli miesięczny koszt będzie wynosił 184 tys. zł. Jeśli moje wyliczenia są nieprawidłowe, to proszę sprostować i pokazać prawidłowe wyliczenia – przekonywał Jerzy Orliński.
Zdaniem Jerzego Orlińskiego sposób sprzedaży pałacu (połączony z dzierżawą i jego odkupieniem) nie przyniesie pożądanych korzyści dla gminy.
- Stanowiska regionalnych izb obrachunkowych w tej sprawie są różne. Niektóre RIO twierdzą, że jeśli w umowie znajdzie się zobowiązanie do późniejszego wykupu nieruchomości, jak w naszym przypadku, to wówczas taka transakcja powiększy dług i w ten sposób samorząd nie może uchronić się przed przekroczeniem limitu zadłużenia. Koszty uchwały przewyższą pożytek, jaki z niej płynie – mówił Orliński.
Odpowiedzi na wątpliwości radnego udzielił burmistrz Szczekocin:
- Każdy ma prawo do swojej oceny. Każdy ma prawo do swojego poglądu odnośnie rozwoju lub uwstecznienia gminy. Pan Jerzy Orliński ma prawo do swoich stwierdzeń. Stwierdzenie, że burmistrz zebrał większość radnych i przystępuje do sesji nadzwyczajnej jest nieelegancka. To może ja też będę ciut złośliwy i powiem, że pan radny Orliński był księgowym w SKR-ze (Spółdzielnia Kółek Rolniczych, jest w fatalnej sytuacji finansowej – przyp. red.) Koniec komentarza, resztę sobie Państwo dopowiecie.
Burmistrz przekonywał również, że nie zamierza uciec od odpowiedzialności za sytuację gminy.
- Udowodnię to Państwu, że ta gmina będzie się normalnie dalej rozwijać. Może jest trochę prawdy w tym, że przeinwestowaliśmy, ale to nie było przedwyborcze. To był moment, w którym dostaliśmy pieniądze i te pieniądze chcieliśmy wykorzystać. Czy targowisko, obiekt sportowy są niepotrzebne? To, że niektórym to nie pasuje, to mają do tego prawo, ale ja się z tym nie zgadzam i większość ludzi chyba się nie zgadza, skoro powierzyli mi funkcję burmistrza na drugą kadencję. Powtarzam raz jeszcze: na to nie zgadzam się i udowodnię państwu po jakimś czasie, że mam rację – zaznaczał Dobrzyniewicz.
Zarzuty burmistrza wobec jednego z radnych nie pozostały bez odpowiedzi.
- Padła pod moim adresem insynuacja dotycząca tego, że byłem księgowym w SKR-ze. Pamięta pan, panie burmistrzu, kiedy ja tam byłem księgowym? 20 lat temu – odpowiedział Jerzy Orliński.
- Proszę się nie tłumaczyć, bo to nie o to chodzi – powiedział burmistrz.
- 20 lat temu, a SKR dopiero w tej chwili jest w stanie likwidacji. Pan mnie publicznie tutaj… - irytował się Orliński.
- Pan też mnie publicznie… - ripostował Dobrzyniewicz.
Spór zakończył inny radny, Marian Orliński:
- Ja też mogę Panu coś wyciągnąć, ale nie o to chodzi. Chodzi o dzień dzisiejszy, a nie o jakieś stare rzeczy. Uważam, że ta uchwała pogrąży gminę. Mam taką propozycję: skoro jest pan w dobrej komitywie z tym samym wykonawcą targowiska i amfiteatru, to może dogada się pan z nim, że podpisze protokół, pieniądze dostanie trochę później, a w tym czasie odzyska pan pieniądze z Unii. I wtedy będzie można pomału spłacać wykonawców. Nie można tak spróbować? – proponował radny Marian Orliński.
- Tak się nie da, panie Orliński. Ja sobie wypraszam, żeby mówić na sesji o jakichś komitywach. Ja nie jestem w żadnym układzie i w żadnej komitywie. To, co pan mówi to jest niezgodne z prawem – stwierdził burmistrz Szczekocin.
URZĄD TEŻ ZASTAWIMY?
Włodarz Szczekocin zapewniał, że uchwała o sprzedaży pałacu w Szczekocinach jest bardzo potrzebna. Ale nie przedstawił na poparcie tezy żadnych wyliczeń.
- Ta uchwała daje nam płynność finansową. To jest zamach na działanie gminy, to jest zamach. Każdy ma prawo do swojej oceny. Odpowiedzialność w pełni biorę na siebie i wiem, co robię. Przy oszczędnościach i mniejszym inwestowaniu damy radę. To jest oddech dla gminy – przekonywał Krzysztof Dobrzyniewicz.
- Pan mówi, że złapiemy oddech. A jaka jest gwarancja, że za rok pan nie powie, że znowu musimy złapać oddech. I co wtedy zastawimy? Urząd Miasta? Szkołę? Tak, jak pan mówi: to jest oddech, ale to nie jest wyjście z sytuacji – mówił zastępca przewodniczącego rady miejskiej Michał Drej.
Burmistrz zakończył dyskusję stwierdzając, że nie ma ona sensu i każdy ma prawo głosować zgodnie z własnym sumieniem. Jako ostatnia przed głosowaniem zabrała głos skarbnik gminy Ewa Pniak:
- Przecież ta uchwała nie jest niespodzianką. O tych danych rozmawiamy od jesieni ubiegłego roku. To nie tak, że państwo nie wiedzieliście o sprzedaży, przecież to wszystko jest zaplanowane w budżecie. Naszą Regionalną Izbą Obrachunkową jest Izba Katowicka i ona nie wnosi żadnych uwag i sprzeciwu w tej sprawie – mówiła Ewa Pniak.
Po zakończeniu dyskusji przystąpiono do głosowania nad uchwałą o sprzedaży pałacu w Szczekocinach. Głosowanie po raz kolejny było imienne. Radny Jan Jędrychowski zaproponował nawet, żeby częściej głosowano w taki sposób.
- Głosowanie imienne powinno być na każdej sesji. Czy ja mam się wstydzić, jak palce podnoszę? Niech mieszkańcy wiedzą, jak głosuję – mówił Jan Jędrychowski.
Za przyjęciem uchwały byli ci sami radni, którzy opowiedzieli się za nią podczas sesji w dniu 23 marca (Andrzej Drej, Krzysztof Adamus, Jan Jędrychowski i Jacek Mazanek), również 4 było przeciw (Michał Drej, Teresa Niechciał, Jerzy Orliński i Marian Orliński). 6 radnych, którzy wówczas wstrzymało się od głosu, zagłosowało tym razem za uchwałą: Alfreda Franas, Czesław Rutkowski, Anna Seweryn, Andrzej Szlęk, Grzegorz Wyrwał (zawahał się przez chwilę) i Marek Zasada. Za uchwałą zagłosował również Dariusz Czyż.
- Chciałem podziękować za zrozumienie. Postaram się udowodnić, że warto było w ten sposób zagłosować. To nie jest widzimisię i oddalanie w czasie klęski. Niektórzy może oczekują tej klęski. Współpracując z państwem osiągniemy słuszny cel w postaci rozwoju gminy. Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Ja się dziwię, że jedna z gazet mówi, że burmistrz nic nie robi. Rozpisaliśmy 7 przetargów na pałac. Kto mi doradzi, co mam jeszcze zrobić, a nie tylko będzie krytykował, że nic w sprawie pałacu się nie dzieje? – mówił po głosowaniu burmistrz.
Podczas sesji nadzwyczajnej przyjęto uchwałę o przystąpieniu gminy do rybackiej lokalnej grupy działania. Burmistrz tłumaczył więc, że podjęcie uchwały o sprzedaży pałacu w Szczekocinach nie było jedynym powodem zwołania sesji nadzwyczajnej. Można w to wierzyć, lub nie. Podobnie zresztą, jak w zapewnienia burmistrza o tym, że uchwała o sprzedaży pałacu w Szczekocinach wraz z jego dzierżawą i wykupieniem jest Szczekocinom potrzebna.
Pewne jest, że byłoby to dużo bardziej przekonujące (lub nie), gdybyśmy poznali więcej faktów o uchwale. Zamiast konkretnych informacji i wyliczeń na sesji padło jedynie wiele oskarżeń i przykrych słów. Czy nie dało się inaczej? Uzasadnienia zarzutu burmistrza, że w poprzednim artykule dotyczącym kontrowersyjnej uchwały o sprzedaży pałacu napisaliśmy nieprawdę, nie otrzymaliśmy.
Paweł Kmiecik
Napisz komentarz
Komentarze