Zaliczki na podatek dochodowy, pobierane przez płatników od 8 stycznia 2022r., powinny być obliczane z uwzględnieniem tego rozporządzenia.
Nie zmienia ono zasad obliczania zaliczek na podatek wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2022r w ramach Polskiego Ładu. Ogranicza natomiast czasowo pobór zaliczek do wysokości zaliczek obliczanych na zasadach obowiązujących do 31 grudnia 2021 r., o ile zaliczki obliczone według tych zasad są niższe od zaliczek obliczonych według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2022r. Zasada ta ma zastosowanie do: zaliczek na podatek dochodowy pobieranych w miesiącu, w którym podatnik uzyskał od płatnika przychody określone w art. 31 lub art. 34 ust. 1 updof lub z umów zlecenia określonych w art. 13 pkt 8 updof w wysokości nieprzekraczającej 12.800 zł, przy czym limit ten stosuje się odrębnie dla każdego źródła tych przychodów, przychodów uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.
Z rozporządzenia wynika, że przedłużone zostały terminy do pobrania i przekazania przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy od wymienionych wcześniej przychodów, w części stanowiącej nadwyżkę:
1) kwoty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów obliczonej zgodnie z przepisami ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym w roku, w którym zaliczka jest pobierana
2) kwotą zaliczki na podatek dochodowy obliczoną od tych przychodów zgodnie z przepisami ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym na 31 grudnia 2021 r., pomniejszoną o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b updof, w brzmieniu obowiązującym na ten dzień, czyli w wysokości 7,75% podstawy jej wymiaru.
Przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z przepisami ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2021 r., płatnik uwzględnia koszty uzyskania przychodów i 1/12 kwoty zmniejszającej podatek zgodnie z przepisami tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2021 r., o ile na moment obliczania tej zaliczki płatnik jest uprawniony do ich stosowania.
Przy obliczaniu zaliczki według Polskiego Ładu: Przychód minus koszty uzyskania przychodu minus składki na ubezpieczenie społeczne minus ulga dla klasy średniej = podstawa zaliczki. Podstawa zaliczki x 17% minus 1/12 kwoty zmniejszającej podatek = zaliczka według Polskiego Ładu.
Zaliczka według Polskiego Ładu minus Zaliczka według zasad z 2021r = nadwyżka. Nadwyżka występuje tylko wtedy, gdy wynik obliczenia jest dodatni. Nadwyżki nie pobiera się w miesiącu jej odliczenia.
Ujemna różnica powstaje wtedy, gdy zaliczka obliczona wg Polskiego Ładu jest niższa od zaliczki obliczonej wg zasad z roku 2021
Przedłużony termin pobrania zaliczki na podatek dochodowy upływa w miesiącu, w którym wystąpiła ujemna różnica między kwotami zaliczek obliczonych według wcześniej podanych zasad. Od przychodów za miesiące, w których wystąpi ta ujemna różnica między zaliczkami (do wysokości tej ujemnej różnicy), należy dokonać poboru nadwyżki zaliczki.
Przykład:
W styczniu wystąpiła nadwyżka 500 zł. Tej nadwyżki płatnik nie pobiera w styczniu. W marcu wystąpiła ujemna różnica w wysokości 200 zł. Od przychodu uzyskanego w marcu płatnik pobiera 200 zł nadwyżki ze stycznia. Pozostała część nadwyżki pobiera w miesiącach, w których wystąpi kolejna ujemna różnica.
Miejmy nadzieję, że powyższe przepisy zostaną uchylone z uwagi na ich niezgodność z ustawą podatkową. Zostały wydane w oparciu o Ordynację podatkową.
Interpretacja ZUS-u w sprawie wyliczenia podstawy do obliczenia składki zdrowotnej dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów na przykładzie.
Na dzień 31 grudnia 2021r firma miała w magazynie towar wartości 600 tys. złotych. Sprzedała ten towar w styczniu za 700 tys. złotych. Na potrzeby PIT, uznając różnice remanentowe, firma zapłaci w zeznaniu rocznym podatek od dochodu z tego tytułu od kwoty 100 tys. złotych. Natomiast na potrzeby ZUS nie będzie mogła ująć remanentu na dzień 1 stycznia 2022r, a więc zapłaci składkę zdrowotną od 700 tys. zł. Wynika to z tego, że ustawa zdrowotna nie wspomina o różnicach remanentowych. Należy monitorować sprawę, gdyż rzecznik małych i średnich przedsiębiorców interweniował w przedmiotowej sprawie i być może stanowisko ZUS-u ulegnie zmianie. Środowisko księgowych i doradców podatkowych skłania się ku temu, aby liczyć składkę zdrowotną od dochodu do podatkowania co wydaje się rozsądnym rozwiązaniem.
Pojawiają się pytania jaką formę działalności gospodarczej wybrać, aby zapłacić rozsądny podatek dochodowy. Jednym z rozwiązań może być założenie spółki kamandytowo - akcyjnej z uwagi na atrakcyjność opodatkowania.
Studium przypadku
Obowiązkowy kapitał spółki wynosi 50 tys. zł. W spółce jest komplementariusz posiadający 95% akcji i komandytariusz posiadający 5% akcji. PIT komplementariusza pomniejsza się o CIT spółki. Obydwaj są opodatkowani podatkiem liniowym 19%. Załóżmy, że spółka w roku podatkowy osiągnęła dochód do opodatkowania w wysokości 3 mln. zł. Podatek CIT przy stawce 19% wynosi 570 000 zł. Podstawa obliczenie podatku PIT komplementariusza 3 000 000 – 570 000 = 2 430 000 zł, podatek PIT 2 430 000 x 19% 461 700 zł minus (570 000 x 95%) zł wynosi zero (464 700 – 541 500). Podatek komandytariusza wyniesie 23 085 zł.
Kolejnym rozwiązaniem wartym uwagi jest estoński CIT.
Możliwość stosowania ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (dalej: estoński CIT) obowiązuje od 1 stycznia 2021 r. Od 2022 r. atrakcyjność estońskiego CIT znacznie wzrośnie. Od 1 stycznia 2022 r. opodatkowanie według modelu estońskiego CIT może stać się alternatywą dla przedsiębiorców korzystających dotąd ze stawki liniowej (19%) lub tych, którzy prowadzili działalność poprzez transparentną podatkowo spółkę komandytową. Co może być zaskakujące, w wielu przypadkach opodatkowanie estońskim CIT będzie korzystniejsze niż dotychczasowe zasady. Z jednej bowiem strony jednoosobowa działalność średnich i większych rozmiarów będzie obciążone w Polskim Ładzie łącznie według stawki 27,9% (19%+4%+4,9%), podobnie jak wspólnicy spółek jawnych i cywilnych. Z drugiej strony w przypadku spółek komandytowych ich wspólnicy zostali od maja 2021 r. opodatkowani efektywnie stawką podwójnego podatku, spółka plus wspólnik, według stawki 34,39%. Od 2022 r. ogólną zasadą estońskiego CIT będzie przesunięcie obowiązku podatkowego do momentu faktycznej redystrybucji zysków do wspólników. Ustawodawca zdecydował się skonstruować opodatkowanie estońskim CIT w ten sposób, aby efektywne opodatkowanie, na które składa się CIT zapłacony przez spółkę oraz PIT należny od wspólnika było atrakcyjniejsze niż zapłata „zwykłego” CIT oraz PIT od dywidendy. Efektywne opodatkowanie odpowiada w praktyce:
opodatkowaniu estońskim CIT stawką 10% – w przypadku małych podatników, oraz
20% – dla pozostałych spółek oraz wprowadzeniu do ustawy o PIT odliczenia części podatku zapłaconego przez spółkę od PIT należnego od dywidendy.
Przykład 1 – jednoosobowa działalność gospodarcza
Pan Jan Kowalski prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną 19% PIT, z której osiąga stały dochód na poziomie 3 mln zł, z czego 1 mln zł przeznacza na wydatki osobiste, a 2 mln zł reinwestuje w rozwój firmy. Pan Jan ma status małego podatnika.
Po wejściu w życie Polskiego Ładu pan Jan będzie musiał zapłacić rocznie 797.000 zł PIT, składki zdrowotnej oraz daniny solidarnościowej.
Przy przekształceniu jednoosobowej działalności w sp. z o.o. oraz wyborze estońskiego CIT łączny podatek zapłacony przez spółkę i pana Jana w 2022 r. wyniesie 200.000 zł. Różnica na korzyść estońskiego CIT to aż 597.000 zł.
Przykład 2 – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
XYZ sp. z o.o. ma 3 wspólników i jest opodatkowana według 19% stawki. Spółka z o.o. ma 6 mln zł zysku rocznie z czego połowę zysku po opodatkowaniu regularnie wypłaca w formie dywidendy. Bez zmiany zasad opodatkowania spółka oraz wspólnicy płacą co roku 1.601.700 zł, a wspólnicy otrzymują łącznie na konto 1.968.000 zł
Po przejściu na model estoński spółka oraz wspólnicy zapłacą łącznie 750.000 zł podatku PIT i CIT, a wspólnicy otrzymają na konto 2.250.000 zł. Zatem wygrana jest zarówno spółka, w której pozostaną wyższe środki na inwestycje, jak i wspólnicy, którzy dostaną o prawie 300.000 zł więcej dywidendy na konto.
Jeśli spółka przeznacza na wypłatę połowę zysków wówczas efektywne opodatkowanie wynosi 12,5 %.
Pewnym utrudnieniem może być określenie katalogu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, które podobnie jak ukryte zyski są w estońskim CIT traktowane jak wypłata dywidendy. Ustawodawca nie zdecydował się, tak jak w przypadku ukrytych zysków, na określenie chociaż przykładowego katalogu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, których poniesienie wiąże się z obowiązkiem zapłaty podatku przez spółkę. W związku z tym, należy postulować, aby Ministerstwo Finansów w zapowiadanych objaśnieniach do estońskiego CIT szerzej wyjaśniło zasady opodatkowania oraz charakter wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Obecne brzmienie ustawy o CIT pozostawia podatnikom zbyt wiele niepewności, a organom zbyt duże pole interpretacyjne odnośnie katalogu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
zdj.Wikipedia
Antoni Starowicz doradca podatkowy
Napisz komentarz
Komentarze