W styczniu 1945 roku ofensywa Armii Czerwonej 43 Korpusu generała Anatola Andriejewa przeprowadza atak przez Pilicę i Wolbrom w kierunku na Sławków. W jego składzie działa 80 dywizja piechoty płk. Kuźmina, która w zaciętych walkach zmierza na Pilicę i Dłużec. W tym rejonie niemiecka 75 dywizja piechoty broni podejścia na Olkusz. Prawdopodobnie w walkach bierze również udział 68 dywizja piechoty, która wycofywała się przez Pilicę do Ogrodzieńca.
17 stycznia 1945 roku ok. godz. 9:30 atak Armii Czerwonej przeszedł przez wzgórza nad Dobrą w kierunku drogi do Dzwonowic. Dochodzi do licznych kontrataków, a nawet do walki wręcz z niemieckimi żołnierzami. Ok. godziny 14:00 w trakcie prowadzonych walk zaczął płonąć kościółek pw. Św. Piotra i Pawła. Najprawdopodobniej w pobliżu kościółka na Górze św. Piotra znajdowała się niemiecka pozycja obronna lub punkt obserwacyjny, który został ostrzelany przez radziecką artylerię.
W finale walk 80 dywizja piechoty płk. Kuźmina zajęła Pilicę i Dłużec. W wyniku walk zginęło 82 żołnierzy radzieckich. W czasie walk piliczanie schronili się w podziemiach kościoła OO. Franciszkanów. Ok. godz. 15 mieszkańcy zaczęli wychodzić z franciszkańskich piwnic, ich oczom ukazał się płonący kościółek na Górze św. Piotra.
W 1947 roku parafianie odbudowali częściowo ocalałą z pożaru murowaną zakrystię. W 1995 roku na wspomnianej zakrystii odsłonięto tablicę pamiątkową, na której jest napis: „Obrałem i poświęciłem to miejsce, aby tam imię moje było na wieki” 2 krn. 7,16 W 50-TĄ ROCZNICĘ SPALENIA KOŚCIOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA – 17.I.1945 r. PARAFIANIE PILICY. PILICA, 29.VI.1995r.”.
Wspomnieć należy, że jeszcze w latach 60-tych XX wieku, na miejscu stoczonych walk odnajdywano w ziemi liczne łuski różnego kalibru. Obecnie na Górze św. Piotra możemy oglądać ocalałą drewnianą dzwonnicę, fragmenty średniowiecznych fundamentów kościoła św. Piotra, oryginalne ogrodzenie z XVIII wieku oraz nagrobki z dawnego cmentarza, który otaczał kościółek.
Tekst oraz zdjęcia:
Damian Liszczyk
Napisz komentarz
Komentarze